Ο όρος φετιχισμός αναφέρεται στη σεξουαλική συμπεριφορά κατά την οποία ένα άτομο διεγείρεται σεξουαλικά με το να εστιάζει την προσοχή του σε ένα άψυχο αντικείμενο ή ένα μέρος του ανθρώπινου σώματος. Όπως και με πολλές άλλες παραφιλίες, συχνά είναι δύσκολο να τραβήξουμε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις φυσιολογικές δραστηριότητες που μπορεί να έχουν φετιχιστικές αποχρώσεις και στις δραστηριότητες που είναι γνήσια παραφιλικές. Πολλοί άνθρωποι διεγείρονται ερωτικά από τη θέα εσωρούχων και συγκεκριμένων μερών του σώματος, όπως τα πέλματα, οι γάμπες, τα οπίσθια, οι μηροί και το στήθος. Πολλοί άνδρες και μερικές γυναίκες χρησιμοποιούν αντικείμενα ρουχισμού και άλλα αξεσουάρ ως συνοδεία στον αυνανισμό ή τη σεξουαλική δραστηριότητα με ένα σύντροφο. Μόνο όταν ένα άτομο εστιάζεται σε αυτά τα αντικείμενα ή μέρη του σώματος αποκλείοντας ο,τιδήποτε άλλο, είναι ο όρος φετιχισμός πραγματικά εφαρμόσιμος. Μερικές φορές, ένα άτομο δεν μπορεί να βιώσει σεξουαλική διέγερση και οργασμό εάν απουσιάζει το φετιχιστικό αντικείμενο. Σε άλλες καταστάσεις όπου η προσκόλληση δεν είναι τόσο έντονη, η σεξουαλική απόκριση μπορεί να συμβεί εν απουσία του αντικειμένου αλλά συχνά με μειωμένη ένταση. Για μερικούς ανθρώπους τα φετιχιστικά αντικείμενα λειτουργούν ως υποκατάστατα της ανθρώπινης επαφής και παύουν να χρησιμοποιούνται εάν βρεθεί κάποιος σύντροφος. Μερικά αντικείμενα που λειτουργούν συχνά ως φετίχ είναι τα γυναικεία εσώρουχα, τα παπούτσια (ιδιαίτερα τα ψηλοτάκουνα), οι μπότες (συχνά συσχετισμένες με θέματα κυριαρχίας), τα μαλλιά, τα καλσόν, και μια ποικιλία δερμάτινων, μεταξωτών και λαστιχένιων αντικειμένων.
Πώς αναπτύσσεται ο φετιχισμός; Ένας τρόπος είναι μέσω της ενσωμάτωσης του αντικειμένου ή του μέρους του σώματος, συχνά μέσω της φαντασίωσης, σε μια διαδοχή αυνανισμού στην οποία η ενίσχυση που παρέχεται από τον οργασμό ενισχύει το φετιχιστικό συσχετισμό. Μία άλλη πιθανή εξήγηση για την προέλευση κάποιων περιπτώσεων φετιχισμού αφορά την παιδική ηλικία. Μερικά παιδιά μαθαίνουν να συσχετίζουν τη σεξουαλική διέγερση με αντικείμενα (όπως κιλοτάκια ή παπούτσια) που ανήκουν σε ένα συναισθηματικά σημαντικό άτομο, όπως η μητέρα ή η μεγαλύτερη αδελφή. Η διαδικασία με την οποία συμβαίνει αυτό μερικές φορές ονομάζεται συμβολική μεταμόρφωση. Σε αυτή τη διαδικασία, το αντικείμενο του φετίχ προικίζεται με τη δύναμη ή την ουσία του ιδιοκτήτη του, έτσι ώστε το παιδί (συνήθως αγόρι) ανταποκρίνεται στο αντικείμενο όπως θα αντιδρούσε στο πραγματικό πρόσωπο. Εάν ένα τέτοιο μοτίβο συμπεριφοράς εδραιωθεί επαρκώς, το άτομο θα αφιερωθεί σε μικρή ή και σε καθόλου σεξουαλική αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους κατά τη διάρκεια των αναπτυξιακών χρόνων και ακόμη και ως ενήλικας μπορεί να συνεχίσει να αντικαθιστά τη σεξουαλική επαφή με άλλους ανθρώπους με φετιχιστικά αντικείμενα.
Πολλοί άνθρωποι που έχουν κάποιο φετίχ δεν πληρούν τα κριτήρια για τη φετιχιστική διαταραχή επειδή δε βιώνουν απαραίτητα προσωπική δυσφορία. Οι φετιχιστές μπορούν συχνά να αναπτύξουν ικανοποιητικές σεξουαλικές και ερωτικές σχέσεις και να βρούνε συντρόφους που απολαμβάνουν τη φετιχιστική τους συμπεριφορά ή την ανέχονται. Η θεραπεία συνήθως ενδείκνυται στις περιπτώσεις όπου το φετίχ επηρεάζει αρνητικά την ικανότητα ενός ατόμου να διατηρήσει μία σχέση ή προκαλεί κάποιου άλλου είδους δυσφορία.
