Ο έρωτας ή η παθιασμένη αγάπη, είναι μία κατάσταση ακραίας απορρόφησης και επιθυμίας για ένα άλλο πρόσωπο. Χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα τρυφερότητας, έξαρσης, αγωνίας, σεξουαλικής επιθυμίας, και έκστασης. Αυτή η μορφή αγάπης συνοδεύεται συχνά από γενικευμένη φυσιολογική διέγερση, όπως αυξημένος καρδιακός ρυθμός, ιδρώτας, κοκκίνισμα, και «πεταλούδες» στο στομάχι, μαζί με ένα αίσθημα μεγάλου ενθουσιασμού.
Ο έντονος έρωτας τυπικά συμβαίνει νωρίς σε μία σχέση. Μερικές φορές φαίνεται σαν όσο λιγότερο γνωρίζονται δύο άνθρωποι, τόσο πιο έντονος είναι ο έρωτας. Στον έρωτα, οι άνθρωποι συχνά παραβλέπουν τα ελαττώματα του άλλου και αποφεύγουν τις διαμάχες. Η λογική δίνει χώρο στον ενθουσιασμό. Το άτομο νιώθει ότι το αντικείμενο του πόθου του μπορεί να του προσφέρει πλήρη προσωπική ολοκλήρωση.
Ίσως όχι προς έκπληξή μας, ο έρωτας συχνά δε διαρκεί πολύ, τυπικά μήνες παρά χρόνια. Η αγάπη που βασίζεται στην άγνοια του χαρακτήρα ενός ατόμου είναι πιθανό να αλλάξει με την αύξηση της οικειότητας. Ωστόσο, αυτό το προσωρινό στοιχείο του έρωτα συχνά παραβλέπεται, ιδιαίτερα από τους νέους ανθρώπους που δεν έχουν εμπειρίες με μακροχρόνιες σχέσεις. Πολλά ζευγάρια, πεπεισμένα για τη μονιμότητα των παθιασμένων αισθημάτων τους, επιλέγουν να προβούν σε ένα είδος δέσμευσης (αρραβώνας, συγκατοίκηση, γάμος, κτλ.) ενώ βρίσκονται ακόμα υπό την επήρεια του έρωτα –μόνο για να απογοητευτούν στη συνέχεια. Όταν η έκσταση δώσει τη θέση της στη ρουτίνα, και οι ενοχλήσεις και οι διαμάχες που είναι τυπικές στις μακροχρόνιες σχέσεις αναδυθούν, οι εραστές μπορεί να αρχίσουν να έχουν μερικές αμφιβολίες για τους συντρόφους τους.
Μερικά ζευγάρια μπορούν να δουλέψουν αυτή την περίοδο για να βρουν εν τέλει μία γερή βάση πάνω στην οποία να χτίσουν μία σχέση αμοιβαίας αγάπης με διάρκεια. Άλλοι ανακαλύπτουν, προς απογοήτευσή τους, ότι το μόνο πράγμα που μοιράστηκαν πραγματικά ήταν το πάθος. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι που βιώνουν την ελάττωση του πάθους πιστεύουν ότι αυτό είναι το τέλος της αγάπης παρά μία πιθανή μετάβαση σε ένα διαφορετικό είδος αγάπης.
