Ο έρπης είναι ένα άλλο κοινό ιογενές σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα (ΣΜΝ) το οποίο χαρακτηρίζεται από επώδυνες φουσκάλες επάνω ή γύρω από τα γεννητικά όργανα, τον πρωκτό, και/ή το στόμα. Υπάρχουν δύο είδη του ιού που έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ερευνητές της σεξουαλικής υγείας. Ο μονοκατευθυντικός τύπος ιών έρπη-1 (HSV-1) και ο μονοκατευθυντικός τύπος ιών έρπη-2 (HSV-2). Ο HSV-1 τυπικά συνδέεται με στοματικές μολύνσεις/πληγές, ενώ ο HSV-2 τυπικά συνδέεται με πληγές στη γεννητική περιοχή. Ωστόσο, αυτοί οι τύποι του ιού μπορούν να «διασταυρωθούν» και δυνητικά να προκαλέσουν πληγές σε οποιαδήποτε από τις δύο περιοχές.
Ο έρπης είναι πολύ μεταδοτικός και μεταδίδεται εύκολα από το ένα άτομο στο άλλο μέσω της σεξουαλικής δραστηριότητας, της δερματικής επαφής, και του φιλιού. Μέρος του λόγου για τον οποίο ο έρπης είναι τόσο διαδεδομένος είναι επειδή η μόλυνση μπορεί να μεταδοθεί ακόμα και όταν δεν υπάρχουν εμφανή συμπτώματα. Ο έρπης μπορεί να μεταδοθεί ακόμα κι όταν γίνεται χρήση προφυλακτικού, επειδή ο ιός μπορεί να κατοικεί σε περιοχές του δέρματος που δεν καλύπτονται από προφυλακτικό. Ο έρπης βιώνεται διαφορετικά από άτομο σε άτομο, με κάποια άτομα να βιώνουν τακτικά ξεσπάσματα των συμπτωμάτων, και άλλα να τα βιώνουν σπάνια ή ποτέ. Δεν κατανοούμε πλήρως το γιατί, αλλά κάποιοι ψυχολογικοί παράγοντες έχουν εμπλακεί σε συχνά ξεσπάσματα των συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένων της κατάθλιψης και τους άγχους. Για όσους βιώνουν συχνά ξεσπάσματα, αντιϊκά φάρμακα όπως το Valtrex και το Zovirax μπορούν είτε να ληφθούν καθημερινά για να καταπιεστούν μελλοντικά ξεσπάσματα ή επεισοδιακά για να μειωθεί η σοβαρότητα των παρόντων συμπτωμάτων.
Παρά την ενόχληση και των πόνο των περιστασιακών φουσκαλών, οι μόνες κύριες επιπλοκές της μόλυνσης από τον έρπητα είναι η πιθανότητα μεταφοράς του ιού στο μάτι και η έκθεση ενός νεογέννητου στον ιό μέσω του φυσιολογικού τοκετού. Ο έρπης και πολλά άλλα ΣΜΝ (όπως τα χλαμύδια και η γονόρροια) αποτελούν πολύ σημαντικό κίνδυνο για την υγεία των βρεφών στον τοκετό εξαιτίας του υποανάπτυκτου ανοσοποιητικού τους συστήματος. Το γεγονός αυτό καθιστά ακόμη πιο σημαντικό για τις έγκυες γυναίκες να είναι ειλικρινείς με τους γιατρούς τους για το σεξουαλικό τους ιστορικό και να ελέγχονται για ΣΜΝ.
