Τα θεραπευτικά προγράμματα που έχουν στόχο να μάθει η γυναίκα να βιώνει οργασμό βασίζονται κυρίως σε δραστηριότητες όπου η γυναίκα προοδευτικά γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό της και στη συνέχεια μαθαίνει πώς να αυτό-ερεθίζεται και να αυτοϊκανοποιείται. Ένα πλεονέκτημα της αυτοϊκανοποίησης είναι ότι ακόμα κι αν η γυναίκα δεν έχει σύντροφο, μπορεί να μάθει να βιώνει οργασμό.
Στην αρχή της θεραπείας δίνεται έμφαση στην εξερεύνηση του σώματος της γυναίκας και των γεννητικών της οργάνων –από την ίδια τη γυναίκα- με τη βοήθεια καθρέπτη και διαγραμμάτων της γυναικείας ανατομίας. Στη συνέχεια, οι ασκήσεις στο σπίτι προχωρούν προοδευτικά σε ασκήσεις αυτό-ερεθισμού/αυτοϊκανοποίησης. Η γυναίκα μαθαίνει να εντοπίζει τις περιοχές του σώματός της που ανταποκρίνονται με μεγαλύτερη ευαισθησία στο άγγιγμα και προξενούν αισθήματα ευχαρίστησης. Τοπικά λιπαντικά, σεξουαλικά βοηθήματα και ερωτικές βιντεοταινίες ενσωματώνονται συχνά στις ασκήσεις. Μόλις η γυναίκα είναι σε θέση να βιώνει οργασμό μόνη της, συμπεριλαμβάνεται συνήθως και ο σύντροφος στις ασκήσεις με σκοπό να μπορέσει η γυναίκα να βιώσει διέγερση και οργασμό εν παρουσία του, και να εκπαιδευτεί ο σύντροφος στο πώς να της προσφέρει αποτελεσματικό ερεθισμό. Αν, ωστόσο, η γυναίκα μπορεί να βιώνει οργασμό μόνη της μέσω του αυνανισμού αλλά όχι με το σύντροφό της, η αντιμετώπιση θεμάτων σχετικά με την επικοινωνία του ζευγαριού, τη μείωση του άγχους, την εμπιστοσύνη και την εξασφάλιση ότι η γυναίκα λαμβάνει επαρκή ερεθισμό είτε μέσω άμεσου ερεθισμού με το χέρι είτε μέσω συνουσίας με στάσεις σχεδιασμένες για τη μεγιστοποίηση του ερεθισμού της κλειτορίδας μπορεί να αποδειχτεί πιο ωφέλιμη.
Το άγχος μπορεί να βλάψει την οργασμική λειτουργία μιας γυναίκας μέσω αρκετών γνωστικών διαδικασιών. Το άγχος μπορεί να λειτουργήσει ως περισπασμός που διακόπτει την επεξεργασία ερωτικών στοιχείων οδηγώντας τη γυναίκα να επικεντρωθεί, αντιθέτως, σε ανησυχίες σχετικά με την επίδοση, αμηχανία, και/ή ενοχές. Μπορεί να οδηγήσει τη γυναίκα να επιδοθεί σε αυτό-παρατήρηση κατά τη σεξουαλική δραστηριότητα, μια εμπειρία που συχνά αποκαλείται «γίνομαι θεατής». Οι πιο αξιοσημείωτες τεχνικές μείωσης του άγχους για τη θεραπεία της διαταραχής του οργασμού στις γυναίκες είναι η συστηματική απευαισθητοποίηση και η αισθησιακή εστίαση. Η διαδικασία της συστηματικής απευαισθητοποίησης περιλαμβάνει την εκπαίδευση της γυναίκας στη χαλάρωση των μυών του σώματός της μέσα από μια σειρά ασκήσεων. Στη συνέχεια, συντίθεται μια ιεραρχία των ερεθισμών ή των καταστάσεων που προκαλούν άγχος και η γυναίκα εκπαιδεύεται να φαντάζεται τις καταστάσεις ενώ παραμένει χαλαρωμένη. Μόλις η γυναίκα μπορέσει να φαντάζεται όλα τα αντικείμενα στην ιεραρχία χωρίς να βιώνει άγχος, καθοδηγείται να επιδοθεί στις δραστηριότητες αυτές στην πραγματική ζωή.
Η αισθησιακή εστίαση περιλαμβάνει μία βήμα-προς-βήμα διαδοχή ασκήσεων αγγίγματος του σώματος, κινούμενες από μη σεξουαλικό σε αυξανόμενα σεξουαλικό άγγιγμα των σωμάτων των συντρόφων. Συστατικά συγκεκριμένα για τη θεραπεία γυναικών με προβλήματα οργασμού συχνά περιλαμβάνουν άγγιγμα των γεννητικών οργάνων από το σύντροφο χωρίς απαιτήσεις, γυναικεία καθοδήγηση για γεννητικό ερεθισμό με το χέρι, και ερεθισμό από το πέος και στάσεις συνουσίας σχεδιασμένες για τη μεγιστοποίηση του ευχάριστου ερεθισμού.
Άλλες θεραπείες περιλαμβάνουν τη σεξουαλική εκπαίδευση (καθώς άγνοια για τη γυναικεία ανατομία και/ή τεχνικών για τη μεγιστοποίηση των ευχάριστων αισθήσεων μπορούν να συμβάλλουν σε δυσκολίες οργασμού), και ασκήσεις ενδυνάμωσης των πυελικών μυών (Kegel).
Μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν φαρμακολογικές παρεμβάσεις που να έχουν αποδειχθεί ουσιαστικά ωφέλιμες στη θεραπεία των προβλημάτων οργασμού των γυναικών.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι, επειδή κάθε γυναίκα έχει τις δικές της σεξουαλικές προτιμήσεις και τις δικές της ξεχωριστές ανάγκες, η θεραπεία είναι εξαιρετικά εξατομικευμένη και ο ρόλος του/της σεξολόγου στη διαδοχή και την πρόοδο των ασκήσεων είναι πολύ σημαντικός.
