Υπάρχουν τρεις κύριες μορφές δυσφορίας φύλου για τις οποίες τα άτομα αναζητούν θεραπεία.
Τα άτομα με δυσφορία φύλου που από γυναίκες επιθυμούν να γίνουν άνδρες παρουσιάζουν αξιοσημείωτες ομοιότητες στο ιστορικό τους. Αυτά τα άτομα θεωρούνταν σχεδόν πάντα αρρενωπά στην εμφάνιση και/ή συμπεριφορά τους από νωρίς στην παιδική ηλικία, συχνά ακόμη και στην ηλικία των τριών ετών. Τους άρεσαν τα σκληρά παιχνίδια και σπορ. Προτιμούσαν την παρέα των αγοριών παρά των κοριτσιών. Μισούσαν τα φορέματα ή άλλα «κοριτσίστικα» ρούχα. Συνήθως εξέφραζαν από νωρίς την επιθυμία να γίνουν άνδρες μεγαλώνοντας. Στην εφηβεία, αντιδρούν με αηδία στις σωματικές αλλαγές. Έλκονται σεξουαλικά από γυναίκες και αναπτύσσουν αισθήματα για κορίτσια ή γυναίκες ακόμα και στην παιδική ηλικία. Μπορεί να έχουν προσπαθήσει να αφομοιωθούν κοινωνικά αναπτύσσοντας σχέσεις με αγόρια, αλλά τελικά αυτό τους προκαλεί δυσφορία. Δεν έχουν σχεδόν ποτέ βιώσει σεξουαλική έλξη για άνδρες. Στην εφηβεία ή τη νεαρή ενήλικη ζωή, συχνά δοκιμάζουν τη λύση της ομοφυλοφιλίας στο δίλημμά τους, αλλά αυτό αποτυγχάνει επειδή δε θέλουν οι γυναίκες να έλκονται από αυτές ως γυναίκες. Αντίθετα, επιθυμούν να έλκουν τις γυναίκες ως άνδρες. Μπορεί να είναι σε θέση να αναπτύξουν σχέσεις με γυναίκες συντρόφους που έλκονται από την αρρενωπότητά τους και υποστηρίζουν την επιθυμία τους να υιοθετήσουν το ανδρικό φύλο. Συχνά αυτές οι γυναίκες σύντροφοι είναι γυναίκες που δε θεωρούν τους εαυτούς τους λεσβίες, αλλά θεωρούν ότι είναι ετεροφυλόφιλες, αν και είχαν αρνητικές εμπειρίες στις σχέσεις τους με άνδρες. Σε κάποιο σημείο στην ενήλικη ζωή, οι γυναίκες που θέλουν να γίνουν άνδρες αποκτούν επίγνωση της δυνατότητας επαναπροσδιορισμού του φύλου και αναζητούν θεραπεία.
