Αν και η φυσιολογία του γυναικείου οργασμού είναι σχετικώς καλά κατανοητή, στην κουλτούρα μας έχει επικρατήσει αρκετή παραπληροφόρηση για τη φύση του. Ο Φρόιντ ανέπτυξε μια θεωρία για την αντίθεση κολπικού/κλειτοριδικού οργασμού που έχει επηρεάσει αρνητικά τον τρόπο σκέψης πολλών ανθρώπων για τη γυναικεία σεξουαλική απόκριση. Ο Φρόιντ θεωρούσε ότι ο κολπικός οργασμός είναι πιο ώριμος από τον κλειτοριδικό και άρα προτιμότερος. Η φυσιολογική βάση αυτής της θεωρίας ήταν η υπόθεση ότι η κλειτορίδα είναι ένα υποανάπτυκτο πέος. Αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι ερωτικές αισθήσεις, η διέγερση, και ο οργασμός που προκύπτουν από άμεσο ερεθισμό της κλειτορίδας ήταν εκφράσεις «ανδρικής» παρά «γυναικείας» σεξουαλικότητας. Δυστυχώς, αυτή η θεωρία οδήγησε πολλές γυναίκες να πιστεύουν, λανθασμένα, ότι δεν ήταν καλά προσαρμοσμένες σεξουαλικά. Η γνώση μας πάνω στην εμβρυολογία έχει σήμερα αποδείξει την πλαστότητα της θεωρίας ότι η κλειτορίδα είναι ανδρικό όργανο.
Σε αντίθεση με τη θεωρία του Φρόιντ, η έρευνα των Μάστερς και Τζόνσον υποδεικνύει ότι υπάρχει ένα είδος οργασμού στις γυναίκες, με βάση τη φυσιολογία, ανεξάρτητα από τον τρόπο ερεθισμού. Οι περισσότεροι οργασμοί στη γυναίκα προκύπτουν από άμεσο ή έμμεσο ερεθισμό της κλειτορίδας. Ωστόσο, υπάρχουν στοιχεία ότι τα άτομα μπορούν να βιώσουν οργασμό χωρίς άμεσο ερεθισμό των γεννητικών οργάνων. Αυτά τα στοιχεία προέρχονται από τους οργασμούς-φάντασμα των παραπληγικών, από τους οργασμούς που προκαλούνται μέσω της ύπνωσης, μέσω μόνο της φαντασίωσης και από οργασμούς που βιώνονται ως αποτέλεσμα ερεθισμού ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου. Οι γυναίκες μπορούν, επίσης, να βιώσουν οργασμό κατά τη διάρκεια του ύπνου ή από ερεθισμό άλλων περιοχών του σώματος όπως οι θηλές ή το σημείο G (Τζι). Τέλος, υπάρχουν αναφορές οργασμού από γυναίκες που τους έχουν αφαιρεθεί η κλειτορίδα και τα μικρά χείλη και ο κόλπος τους έχει ανακατασκευαστεί.
