Αν και η αλυσίδα γεγονότων που οδηγούν στο γάμο είναι μοναδική για κάθε άτομο, οι περισσότεροι άνθρωποι παντρεύονται με την ελπίδα ότι η σχέση θα έχει διάρκεια. Το διαζύγιο συχνά αντιπροσωπεύει την απώλεια αυτής της ελπίδας καθώς και την απώλεια του/της συζύγου, του τρόπου ζωής, της ασφάλειας που παρέχει η οικειότητα, και μέρους της προσωπικότητας του ατόμου. Το διαζύγιο συχνά επίσης σημαίνει αλλαγές στο χρόνο και τις συνθήκες των γονέων. Στο κείμενο που ακολουθεί, αναφερόμαστε στο χωρισμό ως διαζύγιο, αλλά οι άνθρωποι που λήγουν μακροχρόνιες ερωτικές (άγαμες) σχέσεις μπορούν επίσης να βιώσουν αυτές τις απώλειες.
Η απώλεια που αισθάνεται ένα άτομο σε ένα διαζύγιο ή χωρισμό μιας σημαντικής σχέσης είναι συχνά συγκρίσιμη με την απώλεια που βιώνεται όταν ένα αγαπημένο πρόσωπο πεθαίνει. Και στις δύο περιπτώσεις το άτομο εισέρχεται σε μια περίοδο πένθους, αλλά δεν παρέχονται αναγνωρισμένα τελετουργικά πένθους από την κοινωνία για να βοηθήσουν κάποιον-α που χωρίζει. Αρχικά, το άτομο μπορεί να βιώσει σοκ: «Δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό». Μπορεί να ακολουθήσει ένα αίσθημα αποπροσανατολισμού – μία αίσθηση ότι ολόκληρος ο κόσμος του ατόμου έχει γυρίσει ανάποδα. Είναι πιθανό να έρθει αναπάντεχα στην επιφάνεια σημαντική κυκλοθυμία. Αισθήματα ενοχής είναι πιθανό να γίνουν ισχυρά. Το αίσθημα μοναξιάς είναι σύνηθες βίωμα. Το να μάθει κανείς να στρέφεται προς τους άλλους για συναισθηματική στήριξη μπορεί να βοηθήσει να ελαττωθούν αισθήματα απομόνωσης. Τελικά (συνήθως όχι πριν περάσουν αρκετοί μήνες ή και ένας χρόνος), μπορεί να υπάρξει αίσθημα ανακούφισης και αποδοχής. Μετά από αρκετούς μήνες χωρισμού ένα άτομο που δεν αναπτύσσει ένα αίσθημα αποδοχής μπορεί να ωφεληθεί από τη βοήθεια ειδικού.
Αν και πολλά από τα συναισθήματα που συνοδεύουν τη λήξη μίας σχέσης είναι άβολα και επώδυνα, υπάρχει δυνατότητα προσωπικής εξέλιξης στη διαδικασία προσαρμογής. Πολλοί άνθρωποι φτάνουν να βιώσουν ένα ευχάριστο αίσθημα αυτονομίας. Άλλοι βρίσκουν ότι να είναι αδέσμευτοι προσφέρει ευκαιρίες να βιώσουν πληρέστερα κάποιες διαστάσεις του εαυτού τους οι οποίες είχαν «βυθιστεί» στο γάμο. Το τέλος μιας σημαντικής σχέσης ή ενός γάμου μπορεί να παρέχει μία ευκαιρία επανεκτίμησης του εαυτού και του παρελθόντος, μια διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα ζωή.
Παρά τις προκλήσεις ενός διαζυγίου, η πλειοψηφία των διαζευγμένων ατόμων γίνονται σεξουαλικά ενεργοί εντός του πρώτου χρόνου μετά το διαζύγιο. Επιπλέον, περίπου τέσσερις στους πέντε διαζευγμένους ανθρώπους ξαναπαντρεύονται, οι περισσότεροι μέσα σε τρία χρόνια από το διαζύγιο.
