Οι ορμονικές μορφές αντισύλληψης περιλαμβάνουν την από του στόματος αντισύλληψη, τον κολπικό δακτύλιο, τα διαδερμικά έμπλαστρα, τα αντισυλληπτικά εμφυτεύματα, και την ενέσιμη αντισύλληψη. Η ορμονική αντισύλληψη μειώνει προσωρινά τη γυναικεία γονιμότητα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω ενός συνδυασμού τριών παραγόντων : 1) εμποδίζοντας την ωορρηξία, 2) αυξάνοντας την πυκνότητα της βλεννογόνου του τραχήλου της μήτρας έτσι ώστε να είναι πιο δύσκολη η είσοδος του σπέρματος στη μήτρα, και 3) αλλάζοντας το επίστρωμα της μήτρας ώστε να είναι αδύνατη η εμφύτευση ενός γονιμοποιημένου ωαρίου. Τα κύρια πλεονεκτήματα αυτών των μεθόδων σε σχέση με άλλες είναι η αυξημένη αποτελεσματικότητα και η εγκαθίδρυση ενός προβλέψιμου εμμηνορροϊκού κύκλου. Τα κύρια μειονεκτήματα είναι σχετιζόμενοι με τις ορμόνες κίνδυνοι για την υγεία, η πιθανότητα για αλληλεπίδραση φαρμάκων, η πιθανότητα αύξησης του βάρους, και σεξουαλικές παρενέργειες (π.χ. μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και διέγερση). Ωστόσο, οι παρενέργειες ποικίλουν σε σχέση με το συγκεκριμένο αντισυλληπτικό που χρησιμοποιείται και τη μοναδική σωματική χημεία κάθε γυναίκας.
