Ο άνδρας που δεν μπορεί να εκσπερματίσει είτε μόνος ή, περισσότερο τυπικά, με ένα/μία σύντροφο, νιώθει εκμηδενισμένος, αγχωμένος, και σεξουαλικά ανίκανος. Συχνά το πρόβλημα υπάρχει για χρόνια, αν όχι δεκαετίες, και η θεραπεία ξεκινά μόνο όταν έχει οδηγήσει σε ένταση στη σχέση ή όταν το ζευγάρι αδυνατεί να τεκνοποιήσει.
Δύο σημαντικές παρανοήσεις περιβάλλουν την καθυστερημένη εκσπερμάτιση. Η πρώτη είναι η υπόθεση ότι μόνο η απόλυτη αναστολή οργασμού στη συνουσία είναι σοβαρό πρόβλημα σε μια σεξουαλική σχέση, και η δεύτερη είναι ο μύθος ότι η καθυστερημένη εκσπερμάτιση έχει πλεονεκτήματα εξαιτίας του γεγονότος ότι ο άνδρας είναι ικανός για παρατεταμένη συνουσία και άρα μπορεί να ικανοποιήσει τη σύντροφό του απέραντα (π.χ. να της προσφέρει πολλαπλούς οργασμούς). Και οι δύο υποθέσεις είναι λανθασμένες επειδή δεν υπερβαίνουν επιφανειακούς σεξουαλικούς μύθους. Η δεύτερη υπόθεση είναι τυπικό παράδειγμα της εξύμνησης της ανδρικής επίδοσης σε βάρος της ευχαρίστησης.
Στην πραγματικότητα, ακόμα και μια αναστολή του οργασμού όπου ο άνδρας μπορεί να εκσπερματίσει μετά από παρατεταμένη συνουσία βιώνεται ως πολύ φορτική και λιγότερο ευχάριστη. Η σεξουαλική πράξη επισκιάζεται από τον άνδρα να προσπαθεί απεγνωσμένα να φτάσει στον οργασμό, αφήνοντας λίγο χώρο για οικεία ευχαρίστηση. Οι περισσότεροι άνδρες το βλέπουν ως σκληρή δουλειά, και όχι ως ικανοποιητική σεξουαλική αλληλεπίδραση. Ο άνδρας συνήθως διακόπτει τη συνουσία όταν η στύση του υποχωρήσει μετά από ορισμένο διάστημα ή όταν παραιτηθεί, εμποδίζοντας οποιαδήποτε περαιτέρω ενίσχυση της σεξουαλικής διέγερσης. Οι περισσότερες γυναίκες βιώνουν επίσης την παρατεταμένη συνουσία σαν αγγαρεία επειδή η κολπική ύγρανση μειώνεται ή εξαφανίζεται και μπορεί να επακολουθήσουν δυσάρεστες αισθήσεις ή ακόμη και πόνος.
Μερικές γυναίκες νιώθουν υπεύθυνες για την έλλειψη οργασμού του συντρόφου τους και κατηγορούν τον εαυτό τους. Άλλες γυναίκες αναπολούν τη μοιρασμένη (αν και όχι απαραίτητα ταυτόχρονη) σεξουαλική κορύφωση. Αισθάνονται τον υπέρμετρο έλεγχο του συντρόφου τους και την αδυναμία του να αφεθεί ως σημαντικό μειονέκτημα στη σεξουαλική του εμπειρία. Όταν ο άνδρας με αναστολή οργασμού στη συνουσία επίσης αρνείται τον ερεθισμό με το χέρι ή το στόμα από το/τη σύντροφο και μπορεί να βιώσει οργασμό μόνο με αυνανισμό (μόνος του ή παρουσία του/της συντρόφου του), ο/η σύντροφος βιώνει απόρριψη και αισθάνεται μη απαραίτητος-η. Αρκετές γυναίκες πιστεύουν ότι ο σύντροφός τους δεν τις θεωρεί ελκυστικές και ότι θα μπορέσει να εκσπερματίσει κάνοντας έρωτα με μια άλλη γυναίκα Και για τους δύο συντρόφους, η αναστολή του οργασμού μπορεί να προκαλέσει απώλεια των σεξουαλικών κινήτρων και του σεξουαλικού ενδιαφέροντος, επιβαρύνοντας τρομερά τη σχέση.
Πολλοί άνδρες με ανεσταλμένη εκσπερμάτιση νιώθουν δυστυχισμένοι και ανήσυχοι, ιδιαίτερα όταν έχουν βιώσει δυσκολίες με την εκσπερμάτιση από τις πρώτες τους σεξουαλικές συνευρέσεις. Πολλοί άνδρες αποκτούν εμμονή με την εκσπερμάτιση και φοβούνται την αποδοκιμασία της συντρόφου. Κατά συνέπεια, η συνουσία γίνεται προβλέψιμα λιγότερο ευχάριστη και οι άνδρες επιδίδονται κυρίως σε σεξουαλική δραστηριότητα με σκοπό να ικανοποιήσουν τη σύντροφό τους και να καθησυχάσουν τον εαυτό τους για τον ανδρισμό τους και την ικανότητά τους για επίδοση. Εν τέλει, μερικοί άνδρες προσποιούνται οργασμό ενώ άλλοι μπορεί να αποκτήσουν στυτική δυσλειτουργία, να χάσουν τη σεξουαλική τους επιθυμία ή να βιώσουν αποστροφή ή αισθήματα αηδίας για τη σεξουαλική δραστηριότητα.
