Ο τρόπος που ανατραφήκαμε ως παιδιά συχνά συμβάλλει σε δυσκολίες αργότερα για τη συζήτηση των σεξουαλικών μας αναγκών. Η έλλειψη της επικοινωνίας για σεξουαλικά θέματα σε πολλά ελληνικά σπίτια είναι καταστροφική με πολλούς τρόπους. Η έλλειψη συζήτησης για το σεξ στο σπίτι στερεί ένα νεαρό παιδί από μια πολύτιμη πηγή ενός λεξιλογίου για τη συζήτηση για το σεξ αργότερα στη ζωή του. Αυτή η έλλειψη επικοινωνίας μπορεί επίσης να υποδηλώσει ότι το σεξ δεν είναι αποδεκτό θέμα για συζήτηση. Επιπλέον, τα παιδιά αποκτούν δεξιότητες επικοινωνίας πιο αποτελεσματικά όταν τους παρέχονται μοντέλα λεκτικής αλληλεπίδρασης ακολουθούμενα από την ευκαιρία να εκφράσουν τις δικές τους σκέψεις σε μια ατμόσφαιρα αποδοχής. Κανένα από αυτά τα στοιχεί δεν είναι διαθέσιμο τυπικά σε ένα σπίτι όπου οι άνθρωποι απλώς δε μιλούν για το σεξ.
Η έλλειψη θετικών μοντέλων τυπικά εκτείνεται και εκτός σπιτιού. Λίγοι άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε αίθουσες διδασκαλίας ή βιβλία που παρουσιάζουν το πώς τα ζευγάρια συζητούν για το σεξ. Ούτε οι ομάδες των συνομηλίκων ούτε τα δημοφιλή μέσα μαζικής επικοινωνίας καλύπτουν το κενό προσφέροντας ρεαλιστική ή θετική πληροφόρηση. Οι ταινίες ευρείας απήχησης σπάνια απεικονίζουν ουσιαστική λεκτική επικοινωνία μεταξύ των εραστών της οθόνης και, όταν όντως υπάρχει διάλογος, συνήθως είναι διφορούμενος και χωρίς ευαισθησία.
