Για τη θεραπεία της καθυστερημένης εκσπερμάτισης ισόβιου τύπου προτείνονται διάφορες τεχνικές.
Αρχικά, είναι απαραίτητο να ληφθεί το πλήρες σεξουαλικό και ιατρικό ιστορικό και να γίνει κλινική εξέταση. Χρειάζεται να ερευνηθούν οι καταστάσεις στις οποίες εμποδίζεται η εκσπερμάτιση και η συχνότητα με την οποία εμποδίζεται, οι πρώιμες εμπειρίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα, οι φαντασιώσεις και τα μοτίβα αυνανισμού, ο βαθμός καθυστέρησης του οργασμού και το εάν απουσιάζει και ο οργασμός και η εκσπερμάτιση. Συχνά, ασυνείδητες συγκρούσεις πρέπει να εξεταστούν ώστε ο άνδρας να αναπτύξει μια κατανόηση των φόβων του, καθώς και οι προηγούμενες τραυματικές εμπειρίες ή οι καταστροφικές αλληλεπιδράσεις στη σχέση του που μπορεί να ενισχύουν το πρόβλημα.
Οι θεραπείες που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν χρήση πολλαπλού ερεθισμού, ποικιλία σεξουαλικών ασκήσεων, ψυχοθεραπευτικές τεχνικές, αλλαγή των μοτίβων αυνανισμού, εκπαίδευση κοινωνικών δεξιοτήτων, διάλυση σεξουαλικών μύθων και θεραπεία ζεύγους. Ο άνδρας μαθαίνει ότι η στύση από μόνη της δε δηλώνει ετοιμότητα για συνουσία και ότι η άμεση επικοινωνία των σεξουαλικών επιθυμιών και συναισθημάτων είναι απαραίτητη.
Προτείνεται συνεχής καταγραφή του επιπέδου της υποκειμενικής σεξουαλικής διέγερσης του άνδρα ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες αύξησης του ερεθισμού. Όταν υπάρχει μεγάλη διαφωνία μεταξύ του εσωτερικού κόσμου των ερωτικών εικόνων του άνδρα και της πραγματικής σεξουαλικής δραστηριότητας με τη σύντροφο, ο άνδρας ή το ζευγάρι καθοδηγείται να ενσωματώσει φαντασιώσεις αυνανισμού στις σεξουαλικές του αλληλεπιδράσεις, μειώνοντας έτσι την ενοχή και αυξάνοντας την πιθανότητα οργασμού.
Η προσέγγιση είναι πιο αποτελεσματική όταν περιλαμβάνει και το/τη σύντροφο, ώστε να καταλάβει ότι δεν απορρίπτεται, αλλά ότι ο άνδρας προσπαθεί υπερβολικά να βιώσει οργασμό για χάρη του/της και ότι με τη συνεργασία οι πιθανότητες για επιτυχία είναι αυξημένες.
