Για τη θεραπεία των προβλημάτων χαμηλής επιθυμίας στους άνδρες χρειάζεται αρχικά να γίνει βιολογική, ψυχοκοινωνική και σεξουαλική αξιολόγηση τόσο του άνδρα όσο και της σχέσης του (εάν υπάρχει) με σκοπό να εντοπιστούν τα αίτια της σεξουαλικής δυσλειτουργίας.
Στην περίπτωση που τα αίτια είναι αμιγώς βιολογικά, η λήψη φαρμάκων και ορμονών (π.χ. τεστοστερόνη) είναι πιθανό να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Επειδή όμως υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ σώματος και μυαλού συνήθως ακόμη και σε αυτή την περίπτωση η φαρμακοθεραπεία χρειάζεται να συνοδεύεται και από ψυχολογική θεραπεία.
Εάν τα αίτια είναι ψυχολογικά (π.χ. ιστορικό κακοποίησης, σύνδρομο μαντόνας/πόρνης), η ψυχοθεραπεία μπορεί να αποβεί αποτελεσματική στην επίλυση των θεμάτων που απασχολούν τον άνδρα και στην αύξηση της σεξουαλικής του επιθυμίας. Εάν τα αίτια είναι ψυχοκοινωνικά (αφορούν δηλαδή και τη σχέση του ζευγαριού), ενδείκνυται η σεξουαλική ψυχοθεραπεία, η οποία έχει στόχο να αλλάξει τους παράγοντες που δυσλειτουργούν στη σχέση (π.χ. ανεπίλυτες συγκρούσεις, φτωχή επικοινωνία, έλλειψη οικειότητας) και να βοηθήσει τον άνδρα αλλά και το ζευγάρι να υιοθετήσουν πιο λειτουργικούς τρόπους σεξουαλικής έκφρασης. Μέσω ειδικά σχεδιασμένων ασκήσεων (π.χ. ασκήσεων αισθησιακής εστίασης) ο άνδρας μαθαίνει να εστιάζει στην ευχαρίστηση της σεξουαλικής αλληλεπίδρασης, να εκφράζει τις σεξουαλικές του επιθυμίες, να διαχειρίζεται το άγχος του, και εν τέλει να απολαμβάνει περισσότερο τη σεξουαλική εμπειρία. Η αύξηση της σεξουαλικής απόλαυσης συνήθως οδηγεί και σε ενίσχυση της σεξουαλικής επιθυμίας. Τέλος, το ζευγάρι μαθαίνει να διευρύνει το σεξουαλικό του ρεπερτόριο και να είναι ανοιχτό και σε σενάρια που δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα συνουσία. Με τον τρόπο αυτό εξαλείφεται το άγχος επίδοσης και το ζευγάρι μπορεί να απολαύσει μία σεξουαλική αλληλεπίδραση περισσότερο ξέγνοιαστα.
