Σύμφωνα με τον ψυχολόγο John Gottman, ο οποίος άντλησε δεδομένα από μελέτες πολλών παντρεμένων ζευγαριών, οι εποικοδομητικές στρατηγικές επικοινωνίας περιλαμβάνουν την αυθεντικότητα και την εξομάλυνση, την επικύρωση, και τον έντονο διάλογο.
Αυθεντικότητα & Εξομάλυνση
Η αυθεντικότητα περιλαμβάνει τη διατύπωση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας με σαφήνεια, απλότητα, και ειλικρίνεια – κατά προτίμηση ενώ χρησιμοποιούμε το Ά πρόσωπο. Για παράδειγμα, ο Γιώργος είναι ενοχλημένος επειδή η σύντροφός του, η Ελένη, σπάνια ξεκινά το σεξ. Ο Γιώργος μπορεί να πει, «Μου αρέσει πολύ να κάνω σεξ μαζί σου, και με απασχολεί το ότι τον περισσότερο καιρό φαίνεται να είναι δική μου ιδέα το να κάνουμε έρωτα. Δεν είμαι βέβαιος για το τι σημαίνει αυτό». Όταν αρχίζουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους συντρόφους μας, μπορεί επίσης να χρειαστεί να εξομαλύνουμε κάπως αυτό που θα πούμε. Η εξομάλυνση σημαίνει ότι δε λέμε πράγματα που γνωρίζουμε ότι θα πλήγωναν τους συντρόφους μας, και ότι περιορίζουμε τα σχόλιά μας σε πληροφορίες σχετικές με το θέμα που συζητείται. Αν και ο Γιώργος μπορεί να νιώθει θυμό για την Ελένη, θα ήταν αντιπαραγωγικό να πει κάτι όπως «Η φαινομενική αδιαφορία σου για το σεξ με εκνευρίζει και με κάνει να αναρωτιέμαι ποιο είναι το πρόβλημά σου». Επίσης, η προσθήκη σχολίων που είναι άσχετα με το θέμα, όπως «Και με κουράζει που πρέπει να κάνω πάντα εγώ όλα τα ψώνια ή να αποφασίζω πάντα πού θα πάμε για φαγητό», δε θα ήταν βοηθητική.
Επικύρωση
Η επικύρωση περιλαμβάνει το να πούμε στους συντρόφους μας ότι, δεδομένης της άποψής τους, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί σκέφτονται ή αισθάνονται με τον τρόπο που το κάνουν. Η επικύρωση της οπτικής ενός συντρόφου δε σημαίνει ότι ακυρώνουμε τη δική μας θέση αναφορικά με το προκείμενο θέμα. Αντιθέτως, απλώς διευκολύνουμε τον εποικοδομητικό διάλογο αναγνωρίζοντας τη λογική της ανησυχίας του/της συντρόφου μας. Για παράδειγμα, η Ελένη μπορεί να απαντήσει στο Γιώργο λέγοντας, «Μου αρέσει πολύ να κάνουμε έρωτα, και μπορώ να καταλάβω γιατί μπορεί να σκέφτεσαι ότι αυτό δεν ισχύει καθώς συνήθως αφήνω εσένα να πάρεις την πρωτοβουλία».
Έντονος διάλογος
Ακόμα και τα ευτυχισμένα ζευγάρια περιστασιακά έρχονται σε σύγκρουση για ορισμένα θέματα, και η έρευνα του Gottman υποδηλώνει ότι ένα βαθμός διαμάχης είναι στην πραγματικότητα ουσιαστικός για τη μακρόχρονη ευτυχία μιας σχέσης. Ενώ μελετούσαν τα μοτίβα αλληλεπίδρασης των ζευγαριών και τα αναφερόμενα επίπεδα ικανοποίησης με την πάροδο του χρόνου, ο Gottman και οι συνεργάτες του έκαναν μία μάλλον παράξενη ανακάλυψη. Τα ζευγάρια που ήταν στα αρχικά στάδια μιας σχέσης και βίωναν κάποιες διαμάχες και διαφωνίες ανέφεραν μικρότερη ικανοποίηση από ότι τα ζευγάρια στα αντίστοιχα στάδια που μάλωναν σπάνια ή ποτέ. Ωστόσο, μετά από 3 χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε, και τα ζευγάρια που μάλωναν περιστασιακά ανέφεραν σημαντικά μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη σχέση τους από ότι τα ζευγάρια που απέφευγαν τις διαφωνίες.
Πώς εξηγείται αυτό το φαινομενικά παράδοξο εύρημα; Ο Gottman προτείνει ότι τα ζευγάρια που δε διαφωνούν πιθανότατα αγνοούν σημαντικά θέματα που θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται παρά να αφήνονται να διογκωθούν και να διαβρώσουν την ευτυχία τους. Όταν τα προβλήματα δε συζητούνται και δεν επιλύονται ποτέ, και οι δύο σύντροφοι μπορεί να θρέφουν αισθήματα πικρίας και δυσφορίας τα οποία, όταν τους επιτραπεί να αυξηθούν με τον καιρό, μπορούν να δημιουργήσουν ένα χάσμα μεταξύ τους. Σε αντίθεση, η διαμάχη σε μία σχέση εκπληρώνει τον κρίσιμο ρόλο της αναγνώρισης των θεμάτων που χρειάζεται να συζητηθούν ώστε να ανθίσει η σχέση. Ο Gottman βρήκε ότι μερικά από τα μακροχρόνια ευτυχισμένα ζευγάρια στην πραγματικότητα χρησιμοποιούσαν μάλλον παθιασμένο ή έντονο διάλογο για την επίλυση των συγκρούσεων.
