Αρκετοί εξελικτικοί ψυχολόγοι έχουν διατυπώσει την υπόθεση ότι οι στρατηγικές ζευγαρώματος των ανδρών και των γυναικών έχουν εξελιχτεί διαφορετικά. Μία διαφορά είναι ιδιαιτέρως εμφανής στα κίνητρα για την επιδίωξη βραχυπρόθεσμων σεξουαλικών σχέσεων. Σύμφωνα με αυτή την οπτική, οι άνδρες που ψάχνουν συντρόφους για μικρής διάρκειας σχέσεις συχνά κινητοποιούνται από μια επιθυμία για σεξουαλική ποικιλία, η οποία αντανακλάται στις τάσεις τους και για την αναζήτηση ποικίλων σεξουαλικών συντρόφων και για τη σχετικά γρήγορη συγκατάθεσή τους στο σεξ. Σε αντίθεση, τα υποβόσκοντα κίνητρα των γυναικών για την επιδίωξη βραχυπρόθεσμων σχέσεων φαίνονται να εστιάζονται στην επιλεκτική απόκτηση ανδρών υψηλότερου στάτους και/ή εξαιρετικής γενετικής ποιότητας. Στήριξη για αυτή την ερμηνεία προσφέρθηκε από μία διαπολιτισμική έρευνα 16.288 ανθρώπων διαλεγμένων από 10 κύριες περιοχές του κόσμου: τη Βόρεια και Νότια Αμερική, την ανατολική, δυτική, και νότια Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ωκεανία, τη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία, και την ανατολική Ασία. Αυτή η έρευνα διεξήχθη από τον εξελικτικό ψυχολόγο David Schmitt (2003). Ο Schmitt χρησιμοποίησε ένα ανώνυμο ερωτηματολόγια εννέα σελίδων, μεταφρασμένο στις τοπικές γλώσσες, για να αξιολογήσει τρεις κύριες μεταβλητές: (1) τον αριθμό των επιθυμητών σεξουαλικών συντρόφων σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, (2) τη διάρκεια σχέσης πριν τη βίωση συνουσίας, και (3) το βαθμό στον οποίο οι συμμετέχοντες επεδίωκαν ενεργά βραχυπρόθεσμους σεξουαλικούς συντρόφους.
Τα αποτελέσματα αυτής της εμπεριστατωμένης έρευνας πρόσφεραν ισχυρά στοιχεία ότι οι άνδρες και οι γυναίκες διαφέρουν θεμελιωδώς στην ψυχολογία τους για βραχυπρόθεσμο ζευγάρωμα, ιδιαίτερα στην επιθυμία για σεξουαλική ποικιλία, και ότι αυτές οι διαφορές φαίνονται να είναι πολιτισμικά παγκόσμιες σε όλες τις περιοχές του κόσμου του δείγματος. Τα ευρήματα του Schmitt αποκάλυψαν ότι οι άνδρες όχι μόνο διαθέτουν μια μεγαλύτερη επιθυμία από ότι οι γυναίκες για μια ποικιλία σεξουαλικών συντρόφων, αλλά επίσης (οι άνδρες) χρειάζονται λιγότερο χρόνο από ότι οι γυναίκες για να συγκατατεθούν στη συνουσία, και οι άνδρες τείνουν να επιδιώκουν πιο ενεργά από ότι οι γυναίκες βραχυπρόθεσμες σχέσεις. Ο Schmitt συμπέρανε ότι η έρευνά του στήριξε ισχυρά την οπτική της εξελικτικής ψυχολογίας ότι οι εξελιγμένες βραχυπρόθεσμες στρατηγικές ζευγαρώματος των ανδρών έχουν τις ρίζες τους σε μια επιθυμία για σεξουαλική ποικιλία. Για παράδειγμα, ακόμη και μεταξύ των γυναικών που απάντησαν ότι «αναζητούσαν έντονα» ένα βραχυπρόθεσμο σύντροφο, λιγότερο από το 20% επιθυμούσε περισσότερο από ένα σύντροφο τον επόμενο μήνα. Σε αντίθεση, μεταξύ των ανδρών της ίδιας κατηγορίας απαντήσεων, πάνω από το 50% επιθυμούσε περισσότερους από έναν/μία συντρόφους τον επόμενο μήνα. Αυτό το ποσοστό αυξήθηκε σε 69% και 75% για τους επόμενους 6 μήνες και 1 χρόνο, αντίστοιχα. Για τις γυναίκες οι αυξήσεις των ποσοστών για τις ίδιες χρονικές περιόδου ήταν ελάχιστες.
