Ο βιασμός ενός συντρόφου ή φίλου μπορεί να είναι μια δύσκολη εμπειρία για τους συντρόφους και τους φίλους των θυμάτων. Ως ένα βαθμό, οι σύντροφοι και οι στενοί φίλοι γίνονται και οι ίδιοι θύματα της επίθεσης. Μπορεί να βιώσουν μια ποικιλία συναισθημάτων, όπως οργή, αηδία και ανημποριά. Μπορεί επίσης να νιώσουν μπερδεμένοι και αβέβαιοι για το πώς να αντιδράσουν στο γεγονός ότι ο/η φίλος-η ή ο/η σύντροφος έπεσε θύμα βιασμού. Αυτή η σύγχυση μπορεί να αποδειχτεί οδυνηρή για όλους επειδή οι αντιδράσεις των συντρόφων και των φίλων μπορούν να επηρεάσουν βαθιά την ανάρρωση του ατόμου που βιάστηκε. Στην ακόλουθη λίστα, προτείνονται τρόποι επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης με θύματα βιασμού ώστε να ξεπεράσουν αυτή την τραυματική εμπειρία. Αν και συχνά θα αναφερθούμε στο θύμα σα να είναι γυναίκα, οι προτάσεις αφορούν εξίσου και τις περιπτώσεις που το θύμα είναι άνδρας.
1. Άκουσε. Ίσως το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει ένα άτομο για να βοηθήσει ένα θύμα βιασμού να ξεκινήσει την ανάρρωσή του είναι να το ακούσει. Ένα πρόσωπο που παρηγορεί ένα θύμα βιασμού μπορεί δικαιολογημένα να προσπαθήσει να αποσπάσει την προσοχή του από το τρομερό γεγονός. Ωστόσο, η επαγγελματική εμπειρία των ειδικών υποδεικνύει ότι πολλά θύματα έχουν την ανάγκη να μιλήσουν επανειλημμένα για την επίθεση ώστε να μπορέσουν να την αποδεχτούν. Ένας σύντροφος ή ένας φίλος μπορεί να βοηθήσει ενθαρρύνοντας το θύμα να συζητά το βιασμό όσο συχνά μπορεί, με όποιον τρόπο μπορεί.
2. Δείξε ότι πιστεύεις την εκδοχή της για το τι συνέβη. Ένα θύμα βιασμού χρειάζεται να γίνει πιστευτό από ανθρώπους που αγαπά ή αισθάνεται κοντά τους. Επομένως, είναι απαραίτητο να γίνει αποδεκτή η εκδοχή της για την επίθεση χωρίς καμιά αμφισβήτηση των γεγονότων. Μια απλή δήλωση όπως «Αυτό που περιγράφεις είναι μια απαράδεκτη παραβίαση, και Λυπάμαι πολύ που αναγκάστηκες να υποστείς μια τόσο φριχτή εμπειρία», θα μεταδώσει και την αποδοχή της αφήγησης και τη συμπόνια για το θύμα.
3. Δώσε της να καταλάβει ότι δεν έφταιγε αυτή και ότι δεν πρέπει να κατηγορηθεί. Πολλά θύματα βιασμού πιστεύουν ότι κατά κάποιον τρόπο ευθύνονται για την επίθεση («Δεν έπρεπε να τον καλέσω στο σπίτι μου», «Έπρεπε να προσπαθήσω να αντισταθώ», κτλ). Τέτοιες εντυπώσεις μπορούν να οδηγήσουν σε βαθιά αισθήματα ενοχής. Προσπάθησε να διώξεις αυτές τις καταστροφικές σκέψεις λέγοντας ήρεμα και καθαρά, «Ξέρω ότι δε φταις εσύ για ό,τι έγινε», ή «Εσύ είσαι το θύμα εδώ και δεν είσαι υπεύθυνη για αυτό που σου συνέβη».
