Η δεύτερη μορφή δυσφορίας φύλου στην οποία ένας άνδρας επιθυμεί να υιοθετήσει το γυναικείο φύλο είναι αξιοσημείωτα διαφορετική από τον ανδροφιλικό τύπο. Αυτή η μορφή έχει ονομαστεί επίσης ετεροφυλοφιλικός τύπος ή τραβεστική μορφή του τρανσεξουαλισμού στον οποίο ο άνδρας θέλει να γίνει γυναίκα. Στο παρελθόν αυτό το πρόσωπο αποκαλούνταν συνήθως τραβεστί ή «δευτερεύων» τρανσέξουαλ και δε θεωρούνταν κατάλληλο για χειρουργική επέμβαση. Τώρα, ωστόσο, οι ειδικοί κατανοούν ότι αυτό το άτομο μπορεί επίσης να ωφεληθεί από τον επαναπροσδιορισμό του φύλου. Στην πραγματικότητα, η πλειοψηφία των ανδρών που αναζητούν θεραπεία για δυσφορία φύλου ανήκουν σε αυτό τον τύπο.
Για να γίνει κατανοητή αυτή η μορφή δυσφορίας φύλου, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το φαινόμενο της αυτογυναικοφιλίας. Ο όρος αναφέρεται στην εμπειρία της σεξουαλικής διέγερσης η οποία συμβαίνει όταν ένας άνδρας φαντάζεται τον εαυτό του σα γυναίκα. Αυτό είναι το μοτίβο σεξουαλικής διέγερσης που υποβόσκει στις περιπτώσεις των περισσότερων ανδρών με παρενδυσία (ντύσιμο με ρούχα του άλλου φύλου), πολλοί από τους οποίους αναπτύσσουν δυσφορία φύλου.
Τα άτομα με δυσφορία φύλου τύπου αυτογυναικοφιλίας δεν ήταν συνήθως θηλυπρεπή ως αγόρια, αλλά μάλλον τυπικά αρρενωπά. Αναφέρουν συχνά ότι άρχισαν να ντύνονται με γυναικεία ρούχα, συνήθως της μητέρας ή της αδερφής τους, πριν την έναρξη της εφηβείας. Περιγράφουν αυτή την εμπειρία ως ευχάριστη ή ανακουφιστική, αλλά όχι σεξουαλική. Με την έναρξη της εφηβείας, αυτές οι εμπειρίες παρενδυσίας γίνονται σεξουαλικά διεγερτικές και συνήθως είναι η κύρια πηγή σεξουαλικής διέγερσης. Ως έφηβοι, τυπικά αναπτύσσουν σεξουαλική έλξη προς τα κορίτσια και τις γυναίκες. Παρατηρούν, ωστόσο, ότι εκτός από το να έλκονται ερωτικά από κορίτσια και γυναίκες, φαντάζονται ότι έχουν γυναικείο σώμα ή μοιάζουν με γυναίκες.
Στην εφηβεία και τη νεαρή ενήλικη ζωή συνήθως αναπτύσσουν σχέσεις με γυναίκες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, παλεύουν επίσης με τον τραβεστισμό τους και κάνουν απόπειρες να τον σταματήσουν πετώντας τα γυναικεία τους ρούχα. Για να καταπιέσουν την ταυτοποίησή τους με τις γυναίκες, συχνά εξαναγκάζουν τους εαυτούς τους σε στερεοτυπικά αρρενωπή συμπεριφορά ή ρόλους (άρση βαρών, επιθετική συμπεριφορά, κατάταξη στο στρατό). Με τον καιρό, ωστόσο, η λαχτάρα τους για παρενδυσία και οι φαντασιώσεις τους ότι είναι γυναίκες ισχυροποιούνται. Συχνά παρουσιάζουν κατάθλιψη ή κατάχρηση ουσιών ως αποτέλεσμα των εσωτερικών συγκρούσεων της φυλετικής τους ταυτότητας. Τελικά, νιώθουν ότι πρέπει να ακολουθήσουν την επιθυμία τους να γίνουν γυναίκες και αναζητούν θεραπεία. Αυτό μπορεί να μη συμβεί και μέχρι τη μέση ηλικία. Μερικές φορές, αντιστέκονται στην επιθυμία να γίνουν γυναίκες εξαιτίας του φόβου τους μήπως χάσουν τη σύζυγο, τα παιδιά ή τη δουλειά τους. Όταν παρουσιάζονται για θεραπεία, είναι συχνά απελπισμένοι να κάνουν μια γρήγορη αλλαγή και μπορεί να είναι παρορμητικοί στις προσπάθειές τους να αλλάξουν φύλο.
