Η άγαμη συμβίωση έχει θολώσει τα όρια ανάμεσα στο γάμο και το να ζει κανείς μόνος, έχοντας παρόμοια και ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Οι έρευνες αναφέρουν ότι οι άνθρωποι που συζούν αρχικά παρουσιάζουν συχνότητες συγκρούσεων και επίπεδα ικανοποίησης από τις σχέσεις τους όμοια με αυτά των παντρεμένων. Σε σύγκριση με τους παντρεμένους, οι άνθρωποι που συζούν τείνουν να έχουν λιγότερο παραδοσιακούς φυλετικούς ρόλους, μικρότερη επιθυμία για τεκνοποίηση, και μεγαλύτερη ισότητα στο μοίρασμα των οικιακών καθηκόντων. Ωστόσο, η έρευνα έχει δείξει ότι όσο περισσότερο συζούν οι άνθρωποι χωρίς να παντρεύονται, τόσο μεγαλύτερη είναι η αστάθεια, η δυστυχία, και η έλλειψη αλληλεπίδρασης που τα άτομα αναφέρουν ότι βιώνουν στη σχέση συγκριτικά με ό,τι δηλώνουν τα παντρεμένα ζευγάρια. Είτε συζούν είτε είναι παντρεμένοι, οι σύντροφοι τείνουν να είναι όμοιοι μεταξύ τους αναφορικά με το μορφωτικό επίπεδο και τη ράτσα, αν και οι σύντροφοι που συζούν τείνουν να διαφέρουν μεταξύ τους περισσότερο από όσο διαφέρουν οι παντρεμένοι σύντροφοι. Οι γυναίκες που συζούν με άνδρες τείνουν να έχουν συντρόφους που είναι λιγότερο μορφωμένοι από αυτές ή εξίσου μορφωμένοι. Σε αντίθεση, οι παντρεμένες γυναίκες τείνουν να έχουν συζύγους που είναι περισσότερο μορφωμένοι από αυτές. Αυτή διαφορά μεταξύ των γυναικών που συζούν και των παντρεμένων γυναικών υποδηλώνει ότι η μεγαλύτερη δέσμευση μεταξύ των παντρεμένων συντρόφων μπορεί υπαγορεύει πιο αυστηρές απαιτήσεις για ένα σύντροφο.
Οι περισσότεροι σύντροφοι που συζούν προσδοκούν ότι η σχέση τους θα είναι σεξουαλικά αποκλειστική (μονογαμική). Ωστόσο, τα ερευνητικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι τα άτομα που συζούν είναι λιγότερο πιθανό να είναι μονογαμικά σε σχέση με τους παντρεμένους. Η μειωμένη σεξουαλική αποκλειστικότητα αποδίδεται στη μικρότερη επένδυση των ατόμων που συζούν στη σχέση τους.
Πολλοί άνθρωποι μιας μεγαλύτερης γενιάς έχουν δει τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους να συζούν, και σε αυτό το στάδιο της ζωής τους, μερικοί πιο ηλικιωμένοι άνθρωποι συζούν χωρίς γάμο αν και αυτό δε θα το είχαν κάνει στη νεότητά τους. Για παράδειγμα, το 1999, 75% περισσότερα ζευγάρια αποτελούμενα από συντρόφους ηλικίας 65και άνω συζούσαν από ότι το 1990. Τα πιο ηλικιωμένα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια συχνά συζούν αντί να παντρευτούν, επειδή το να ξαναπαντρευτούν θα σήμαινε υψηλότερους φόρους εισοδήματος, το τέλος των πληρωμών διατροφής, και την απώλεια της σύνταξης της χηρείας καθώς και άλλων επιδομάτων κοινωνικής ασφάλειας.
