.
Το ελληνικό σχολείο δεν έχει ακόμη αναλάβει επίσημα τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών. H Ελλάδα είναι από τις λίγες Ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχει συγκεκριμένη πολιτική στο θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Το μάθημα της Σεξουαλικής αγωγής χωρίς να είναι απαγορευμένο πρακτικά δεν γίνεται.
Στις παρυφές κάποιων μαθημάτων (Βιολογία, Ανθρωπολογία, Θρησκευτικά) υπάρχουν κάποια στοιχεία πάνω στο θέμα, αλλά και αυτά πολλές φορές καταχωνιασμένα στο τέλος των βιβλίων δε διδάσκονται. Κατά καιρούς διατίθενται φυλλάδια ενημερωτικά για επίκαιρα θέματα από το Υπουργείο Παιδείας (π.χ. AIDS). Δυνατότητα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης υπάρχει μέσα από τα θεσμοθετημένα, τελευταία, προγράμματα Υγείας, αρκεί φυσικά να έχει επιλεχθεί ανάλογο θέμα. Αυτά αναπτύσσονται συνήθως εκτός ωρολογίου προγράμματος και ο αριθμός των παιδιών που συμμετέχουν είναι περιορισμένος. Στο Γυμνάσιο γίνονται πιλοτικά ευρωπαϊκά προγράμματα. Τα παιδιά με βιωματικά εργαστήρια μαθαίνουν για τα φύλα, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους. Διδάσκονται σε παιδιά ηλικίας 14 – 15 χρονών. Η σεξουαλική αγωγή περιλαμβάνει συνήθως, όπου εφαρμόζεται, βασικές γνώσεις για το ανθρώπινο σώμα και τις βιολογικές λειτουργίες της αναπαραγωγής, μια ανοιχτή εξοικείωση με τους κινδύνους και τις ανεπιθύμητες συνέπειες της σεξουαλικής δραστηριότητας των νέων. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση γίνεται έτσι ένα μάθημα σαν όλα τα άλλα: Χρήσιμες γνώσεις, αλλά ανεπαρκείς.
Έχουν δοκιμαστεί πολλά μοντέλα για την εισαγωγή του μαθήματος στα σχολεία. Σε ορισμένες χώρες, (π.χ. Ελβετία), η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του ’60 και από το Δημοτικό Σχολείο. Οι Σκανδιναβικές χώρες, ακόμα πιο πρωτοποριακές, ξεκινούν τη σεξουαλική αγωγή από το νηπιαγωγείο. Σε κάποιες χώρες (όπως Ελβετία, Γαλλία, Ολλανδία), οι γονείς καλούνται σε συνεδριάσεις όπου τους παρουσιάζεται το πρόγραμμα, γίνεται ανταλλαγή απόψεων και συζήτηση των αποριών και των φόβων των γονέων γύρω από το θέμα. Οι συνεδριάσεις πραγματοποιούνται καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους.
Σε όλες τις χώρες που εφαρμόζουν προγράμματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, οι εκπαιδευτικοί και όλοι όσοι αναλαμβάνουν τη διδασκαλία των παιδιών έχουν παρακολουθήσει ειδικά σεμινάρια.
Επίσης η UNESCO έχει ευαισθητοποιηθεί στο θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και των διαφυλικών σχέσεων.
Στα πλαίσια αυτά έχει δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι νέοι έχουν κάθε δικαίωμα να ενημερώνονται σωστά, έτσι ώστε να μπορούν να προστατεύουν τον εαυτό τους σε περιπτώσεις:
• βίας,
• παρενόχλησης,
• άκαιρης εγκυμοσύνης,
• προστασία από τη μετάδοση σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων όπως το HIV/AIDS
Πολλές μελέτες σε Γαλλία, Σκανδιναβία και Ολλανδία προσφέρουν ισχυρά στοιχεία ότι τα ολοκληρωμένα προγράμματα σεξουαλικής εκπαίδευσης που τονίζουν το ασφαλέστερο σεξ και προσφέρουν ακριβή πληροφόρηση για ποικίλες αντισυλληπτικές μεθόδους αυξάνουν τη χρήση προφυλακτικών μέτρων, μειώνουν τις εφηβικές εγκυμοσύνες, μειώνουν τις σεξουαλικές συμπεριφορές υψηλού κινδύνου, δεν επιταχύνουν την έναρξη της συνουσίας (και ορισμένες φορές καθυστερούν την έναρξη), δεν αυξάνουν τη συχνότητα συνουσίας, και δεν αυξάνουν τον αριθμό των σεξουαλικών παρτενέρ ενός εφήβου (σε μερικές περιπτώσεις μειώνουν τον αριθμό).
Επομένως, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση/ενημέρωση είναι απαραίτητη για να λειτουργεί σα βάση πάνω στην οποία οι νέοι άνθρωποι θα στηριχτούν για να αναπτύξουν υπεύθυνους τρόπους συμπεριφοράς και τρόπους σκέψης για τα θέματα γύρω από τη σεξουαλικότητα τους αλλά και για τη σεξουαλική τους ζωή.
.
