Το σεξουαλικό ιστορικό ενός ατόμου και η πολιτισμική μάθηση συχνά επηρεάζουν τις οσμές που βρίσκει διεγερτικές. Τυπικά μαθαίνουμε μέσω της εμπειρίας να θεωρούμε ορισμένες μυρωδιές ερωτικές και άλλες ενοχλητικές. Υπό το πρίσμα αυτό μπορεί να μην υπάρχει τίποτα έμφυτο στην οσμή των γεννητικών εκκρίσεων που να προκαλεί να τις αντιληφθούμε είτε ως διεγερτικές είτε ως ενοχλητικές. Θα μπορούσαμε επίσης να επιχειρηματολογήσουμε και για το αντίθετο – ότι η οσμή των γεννητικών εκκρίσεων θα ήταν παγκοσμίως διεγερτική για όλους τους ανθρώπους αν μέσω της κουλτούρας κάποιοι άνθρωποι δε μάθαιναν να τη θεωρούν προσβλητική. Η τελευταία αυτή ερμηνεία στηρίζεται από το γεγονός ότι ορισμένες κοινωνίες αναγνωρίζουν ανοιχτά την αξία των γεννητικών οσμών ως σεξουαλικό διεγερτικό. Για παράδειγμα, σε κάποιες περιοχές της Ευρώπης όπου η βιομηχανία των αποσμητικών δεν είναι τόσο κυρίαρχη, μερικές γυναίκες χρησιμοποιούν τις γεννητικές τους εκκρίσεις ως άρωμα, στρατηγικά τοποθετημένες πίσω από τα αυτιά ή στο λαιμό, για να διεγείρουν τους σεξουαλικούς τους συντρόφους.
Η εμμονή που έχουν πολλοί άνθρωποι στην κοινωνία μας με το να καλύπτουν τις φυσικές οσμές του σώματος καθιστά δύσκολη τη μελέτη των αποτελεσμάτων αυτών των οσμών. Οποιαδήποτε φυσική μυρωδιά που θα μπορούσε να προκαλέσει διέγερση τείνει να κρύβεται κάτω από συχνά πλυσίματα, αρώματα, αποσμητικά και αντιιδρωτικά. Ωστόσο, οι μοναδικές εμπειρίες κάθε ατόμου επιτρέπουν σε ορισμένες μυρωδιές να αποκτήσουν ερωτική σημασία.
Τα θηλυκά πολλών ειδών εκκρίνουν ορισμένες ουσίες, που λέγονται φερομόνες, κατά τη διάρκεια των γόνιμων περιόδων τους. Δύο ανατομικά διακριτές περιοχές στην ανθρώπινη μύτη μπορεί να εμπλέκονται στη δεκτικότητα των φερομονών. Αυτές οι δύο περιοχές είναι το υνιορρινικό όργανο και το οσφρητικό επιθήλιο. Και οι δύο αυτές περιοχές μεταδίδουν νευρικά μηνύματα στον εγκέφαλο. Ένας αριθμός μελετών υποδηλώνουν ότι αυτές οι περιοχές στην ανθρώπινη μύτη μπορούν να ανιχνεύσουν και να ανταποκριθούν στις φερομόνες.
Αν και πάρα πολλά στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι άνθρωποι εκκρίνουν όντως φερομόνες, υπάρχουν λίγα δεδομένα σχετικά με το αν οι ουσίες αυτές δρουν ως σεξουαλικά διεγερτικά. Ωστόσο, παρά την έλλειψη οριστικών συμπερασμάτων, πολλές εταιρίες έχουν επενδύσει στην εμπορική ανάπτυξη και το μάρκετινγκ αρωμάτων που υποτίθεται ότι περιέχουν ουσίες με τις ιδιότητες των ανθρώπινων φερομονών. Ωστόσο, η ετυμηγορία για το εάν αυτά τα προϊόντα περιέχουν αυθεντικές φερομόνες που προκαλούν σεξουαλική έλξη δεν έχει ακόμη καθοριστεί.
Σε αντίθεση με αυτά που οι πωλητές εμπορικών οσμών θα ήθελαν να πιστέψουμε, ερευνητές στο Σικάγο ανακάλυψαν ότι οι μυρωδιές που φαίνονται να είναι περισσότερο σεξουαλικά διεγερτικές και για τα δύο φύλα δεν ήταν αρώματα ή κολόνιες. Σε αυτή τη μελέτη, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν συσκευές μέτρησης της φυσιολογικής (σωματικής) διέγερσης, οι γυναίκες διεγέρθηκαν περισσότερο από τις μυρωδιές της γλυκόριζας, των αγγουριών, και των παξιμαδιών από μπανάνα. Οι άνδρες αντέδρασαν πιο έντονα στις μυρωδιές της λεβάντας, της κολοκυθόπιτας, και των ντόνατς. Αν και καμία από τις οσμές που δοκιμάστηκαν δεν εμπόδισε τη διέγερση στους άνδρες, κάποιες μυρωδιές ανέστειλαν τη ροή του αίματος στον κόλπο των γυναικών, όπως η οσμή του ψημένου κρέατος, τα κεράσια, και οι κολόνιες των ανδρών!
