Για την αντιμετώπιση της διαταραχής της σεξουαλικής διέγερσης στη γυναίκα δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής αποτελεσματικές φαρμακολογικές παρεμβάσεις. Επομένως, η θεραπεία είναι κυρίως ψυχολογική-σεξουαλική.
Αφού γίνει η κατάλληλη αξιολόγηση, σχεδιάζεται το θεραπευτικό πλάνο (με τη συνεργασία σεξολόγου και πελάτη), το οποίο σε γενικές γραμμές περιλαμβάνει ασκήσεις αισθησιακής εστίασης (δηλαδή εστίασης στις σεξουαλικές αισθήσεις) και εκπαίδευσης στον αυνανισμό, με έμφαση την επικέντρωση στον εαυτό. Η γυναίκα μαθαίνει να ανακαλύπτει τις σεξουαλικές τεχνικές που μπορούν να της προσφέρουν μέγιστη διέγερση, να χρησιμοποιεί φαντασιώσεις και σεξουαλικές σκέψεις για την ενίσχυση του ερεθισμού της, και να εστιάζει σε ερωτικές σκέψεις και ερεθίσματα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής αλληλεπίδρασης. Μαθαίνει να επικοινωνεί αποτελεσματικά με το/τη σύντροφό της, ώστε να μπορεί να εκφράζει τις σεξουαλικές ανάγκες και επιθυμίες της, καθώς και να αρνείται δραστηριότητες που βρίσκει μη διεγερτικές. Οι ασκήσεις γίνονται από τη γυναίκα ή το ζευγάρι στην ασφάλεια και την ιδιωτικότητα του σπιτιού τους και η πρόοδος συζητείται στις ενδιάμεσες συνεδρίες. Πολλές φορές το σεξουαλικό πρόγραμμα συνοδεύεται και από γνωστική θεραπεία, ώστε να τροποποιηθούν τυχόν γνωστικές στρεβλώσεις ή πεποιθήσεις που συντηρούν το πρόβλημα.
Αν, σύμφωνα με την αρχική εκτίμηση, κριθεί απαραίτητη και η θεραπεία ζεύγους, -η βελτίωση, δηλαδή πλευρών της σχέσης που συμβάλλουν στη μείωση της σεξουαλικής διέγερσης-, αυτή προηγείται της σεξουαλικής θεραπείας, ώστε το ζευγάρι να εισέλθει στη σεξουαλική θεραπεία υπό όσο το δυνατόν ευνοϊκότερες συνθήκες.
