Κάποιες προτάσεις για το πώς θα έπρεπε να επικοινωνούν ή να αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι με άτομα τα οποία έχουν ταυτότητα ή/και συμπεριφορά που δεν ταιριάζει με το βιολογικό τους φύλο (τρανσέξουαλς, διεμφυλικά άτομα) είναι οι εξής:
- Είναι σημαντικό να γίνεται προσφώνηση και αναφορά σε ένα διεμφυλικό άτομο καταλλήλως. Αν ένας άνθρωπος θεωρεί ότι ανήκει στο αρσενικό γένος, θα πρέπει να αναφερόμαστε σε αυτόν ως αυτός. Αντίστοιχα, αν ένα άτομο αναφέρεται στον εαυτό του στο θηλυκό γένος, αναφερόμαστε σε αυτήν ως αυτή. Εάν κάποιος δεν είναι σίγουρος, μπορεί να ρωτήσει τι προτιμά το άλλο άτομο ή τι περιμένει. Από τη στιγμή που γνωρίζει, χρειάζεται να προσπαθήσει να είναι συνεπής. Αν περιστασιακά το ξεχνάει και χρησιμοποιεί τη λανθασμένη αντωνυμία, θα πρέπει να κάνει τη διόρθωση. Τα περισσότερα τρανσέξουαλ άτομα θα κατανοήσουν το σφάλμα και θα εκτιμήσουν την προσπάθεια.
- Κανείς δε θα έπρεπε να αποκαλύπτει σε άλλους, χωρίς την άδεια του εν λόγω ατόμου, ότι ένα άτομο είναι τρανσέξουαλ. Επιπλέον, κανείς δε θα έπρεπε να υποθέτει ότι οι άλλοι άνθρωποι γνωρίζουν για τη διαφορετική ταυτότητα φύλου ενός ατόμου. Πολλά διεμφυλικά άτομα περνάνε για άτομα με τυπική ταυτότητα φύλου, και ο μόνος τρόπος που οι άλλοι θα γνώριζαν για τη διαφορετική ταυτότητα φύλου τους θα ήταν αν κάποιος τους το έλεγε. Προφανώς, η απόφαση για την αποκάλυψη της διαφορετικής ταυτότητας φύλου θα έπρεπε να λαμβάνεται μόνο από το ίδιο το άτομο, και η αποτυχία τίμησης αυτού του δικαιώματος θα έδειχνε μεγάλη έλλειψη σεβασμού.
- Η κοινή λογική και η ευγένεια υπαγορεύουν ότι κανείς δε θα έπρεπε ποτέ να ρωτάει έναν τρανσέξουαλ για την εμφάνιση της γεννητικής του ανατομίας ή για το πώς συνδέεται σεξουαλικά με άλλους.
- Τέλος, κανείς δε θα έπρεπε να υποθέσει ότι γνωρίζει εάν ένα άτομο έχει ομοφυλοφιλικό, αμφιφυλοφιλικό ή ετεροφυλοφιλικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Ένα άτομο που πιστεύει ότι αρμόζει να αποκαλύψει πληροφορίες σχετικά με το σεξουαλικό του προσανατολισμό μπορεί να επιλέξει να μοιραστεί αυτές τις πληροφορίες με άλλους.
